آیت الله العظمی حاج سيد محمد فیروزآبادی
|
|
تولد:
|
آیت الله حاج سيد محمد فیروزآبادی، فرزند حاج سيد محمد باقر ( فيروزآبادی) یکی از مراجع و اساتيد بزرگ فقها در قرن چهاردهم هجری است. معظم له در سال 1265 در فيروزآباد(1) یزد متولد شد(2)، و از طفوليت علاقه به دانشهای دينی پيدا نمود. دوران کودکی را در همانجا سپری کرد.پس از آن به یزد رفت.
|
سلسله نسب
|
نسب شریف آیت الله العظمی حاج سيد محمد فیروزآبادی به این صورت است: سیدمحمد، فرزند سیدمحمدباقر، فرزند حسین حسینی فیروزآبادی فرزند میر باقر... تا اینکه به امام الساجدین، علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب(ع) می رسد(10).
|
هجرت به عراق :
|
فيروز آبادی در جوانی از حضور آقاسيد یحيی یزدی بهره بردو ودروس مقدماتی وسطوح عالی رادر نزد ایشان آموخت و بعد از آن آن برای طی مدارج عالی و کسب علوم دینی در همان جوانی رخت سفر از دیار خود بر بست و به عراق که در آن زمان مرکز تحصیل سطوح عالی علوم دینی علمای شیعه بود رهسپار گشت در کربلا از محضر فاضل اردکانی و در سامرا از محضر آیت الله العظمی میرزامحمد حسن مجدد شیرازی (ميرزای بزرگ) و در نجف اشرف از حضور اساتيد عظام آقايان آیت الله العظمی علا مه سید محمد کاظم طباطبایی یزدی (صاحب عروه الوثقی)و آخوند خراسانی سالها بهره مند بود و در ضمن از بحث و تحقيق و تدريس نعلما يز غافل نبود و خود به پايه استادی و درجه اجتهاد ارتقاء یافت .
|
آيت الله فيروزآبادی یکی از مراجع و مدرسين بزرگ حوزه عراق بود پس از درگذشت استاد خود سید محمد کاظم طباطبایی یزدی و آقا شريعت اصفهانی زعامت و مرجعيت اغلب بلاد شيعيان به معظم له منتهی شد. همچنین امامت جماعت در صحن حضرت علی (ع)وتدریس در مسجد هندی نجف را بر عهده داشت.
|
شاگردان:
|
از شاگردان برجسته ایشان حاج شیخ محمد رضا جرقوئی اصفهانی( از مراجع تقلید در کربلا) آیت الله العظمی مرعشی نجفی و آیت الله العظمی حجت کوه کمره ای میرزا عبدالحسین امینی (صاحب الغدیر)(م:1390ق)،شیخ علی اصغر تویسرکانی،آیت الله حاج احمد علومی، فرزند آیت الله آخوند ملاّحسین اردکانی (1319 - 1393 ه'.ق) حجت الاسلام محمد حائری اردکانی (1292 - 1381 ه'.ق)(8) و سید رضی الدین کمالی، فرزند حاج سید حسین ظهیرالاسلام (9)، وحاج میرزا فضل الله زنجانی می باشند .
|
ویژگی های اخلاقی:
|
مرحوم علامه خوانساری در احسن الوديعه (ج2 صفحه97 می نويسد: سيد محمد فيروزآبادی یزدی نجفی، از اجله علمای عاملين و افاخم فقها و مجتهدين و یکی از مراجع اماميه است که کرارا به حضور او رسيده و با او ملاقات داشتم. دانشمندی متين، باوقار و کريم و خوش اخلاق، جامع و عابد و بارع بود. جامع الکلم از آثار اوست که اخيرا در نجف تجديد چاپ شد . آیت الله فیروزآبادی فقیهی بر جسته وممتاز،عالمی بزرگ،پارسا،مورد وثوق،نیکوسیرت،متدین،خوش مشرب ودستگیر ضعیفان بود.از همین رو نزد مردم نجف محبوبیتی خاص داشت.وی در کنار آیات عظام سید محمد کاظم طباطبایی یزدی وحاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی از مراجع تقلید بر جسته ی یزد در آن عصر به شمار می آمد.
|
تالیفات:
|
حجت الاسلام سیدعلی کمالی دزفولی می گوید:
|
«قریب هشتاد سال قبل پدرم، مرحوم سیدرضی الدین، در محضر درس آیت الله العظمی مرحوم آقا سیدمحمد فیروزآبادی که مرجع بزرگ امامیّه بود، بهره مند گردید و از آن مرحوم اجازه اجتهاد گرفت.
|
من در ده سالگی به یاد دارم که رساله عملیّه آن مرجع عالیقدر با حروف سربی و قطع کوچک بین کتابهای مرحوم پدرم بود.»
|
کتابهای «جامع الکلم فی حکم اللباس المشکوک» و «اصول الفقه» و «مناسک الحج والعمرة» مجموعه احادیث الاخلاقیه والمواعظه،حاشیه علی العروه الوثقی و منتخب الوسائل،کتاب الطهاره والصلاه از دیگر آثار باقی مانده او است .
|
|
وفات:
|
آیت الله حسینی فیروز آبادی سرانجام صبح روز جمعه آخر ربیع الاول سال 1345ق در سامراءوفات یافت.پیکر مطهرش تا نجف تشییع وسپس و بعد از مقدمات اولیه داماد ایشان آقا سید محمود دولتی اصفهانی بر جنازه آن بزرگوار نماز خواند و در حجره اول دست راست از باب طوسی به خاک سپرده شد
|
بعد از فوت او فرزند برومندش آیت الله العظمی مرحوم حاج سيد مرتضی فيروزآبادی (صاحب فضائل خمسه، فروع مهمه و خلاصه جواهر) که از علمای بزرگ قرن اخير بود وارث علوم پدر گرديد.
|
|
پی نوشت ها:
|
(1) - فیروزآباد، واقع در شهرستان صدوق و در 10کیلومتری شهرستان یزد است .
|
(2) – این خانواده در فیروزآباد معروف به سادات میرباقری می باشند و علت اشتهار آنها به میرباقری به خاطر آن است که نام جدشان میر باقر بوده است(سید باقر بن سید حسین بن سید باقر) و رسم بر این است که علمای هر دیار با نام زادگاهشان در جامعه شناخته می شوند
|
منابع:
|
1- النجوم السرد ص 174 مرکز احیا الترات اسلامی قم
|
2- سراج المعانی ص 169
|
3- تاریخ علما معاصرین 137 -138
|
4- ریحنه الادب ج4 ص364
|
5- معارف الرجال ج2 ص 389
|
6- نجوم الذریعه ج 5 ص 69
|
|